Het geheim van De Beukenhorst

toonbank zat een juffrouw, die bij zijn binnenkomst meteen opstond en hem met een vriendelijke glimlach begroette,

„Waarmee kan ik u van dienst zijn, meneer?”

Even was Hans uit het veld geslagen. Wat moest hij hier? Een grote reis was immers veel te duur en hij kon toch moeilijk over een tochtje naar Zandvoort of het Gooi beginnen.

„Eh... eh...,” begon hij, „ik had gedacht over een reis naar Noorwegen...”

„Dat kan, meneer,” antwoordde de vriendelijke juffrouw. „Wanneer was het uw bedoeling te vertrekken?”

„Tja,” zei Hans, die zich erg warm voelde worden, „dat weet ik nog niet precies. Misschien kunt u mij wat reclame-materiaal geven, dan kan ik het eens bestuderen.” De juffrouw greep al in een kastje en gaf hem een fraai uitgevoerd boekje.

„Kijkt u eens, hierin vindt u gegevens over de mooiste plekjes in Noorwegen. En dan zal ik u ook nog de reis-tarieven geven. Wilt u met de trein of met het vliegtuig gaan? Of misschien met de boot?”

„Eens kijken,” zei Hans, alsof hij ernstig over dit probleem moest nadenken. En toen: „Geeft u maar het spoortarief!” Wat bezielt mij eigenlijk? vroeg hij zich af, toen hij met de papieren weer de straat betrad. Ben ik werkelijk zo verlangend om naar Noorwegen te gaan? Er sluimeren soms zonder dat je het weet begeerten in je ziel, die plotseling ontwaken. Maar ik zou echt niet weten, wat ik in m n eentje in Noorwegen moest doen, waar ik geen mens ken en geen woord met de bevolking zou kunnen wisselen. Ik

12