Het geheim van De Beukenhorst

dan toch juist geweest? Lag hier het grote keerpunt van zijn leven?

„Het bezit van de baron omvat heel wat,” ging de rentmeester voort. „Hij heeft gronden, een aantal huizen en enkele boerderijen. Hij is commissaris van een bank en van verschillende industriële ondernemingen. Ook bezit hij enige huizen in Den Haag en in Amsterdam. En dan is er nog een vrij aanzienlijk effectenbezit. U begrijpt, dat dat alles het nodige werk met zich meebrengt.”

„En of!” bevestigde Hans. De opsomming imponeerde hem, maar tegelijkertijd voelde hij de vurige begeerte in zich ontwaken, de taak van Van der Pek voort te zetten, en dat góed te doen, naar zijn beste vermogen.

„De baron is een heel geschikte man om mee samen te werken,” vervolgde Van der Pek. „Van huis uit is hij een ietwat autoritaire figuur, maar ik kan niet zeggen, dat ik ooit ernstig met hem in botsing ben gekomen. De laatste jaren is daar zelfs helemaal geen sprake meer van, want de baron is niet meer de oude, sinds hij drie jaar geleden kort na elkaar zijn vrouw en zijn zoon heeft verloren. Die slag zal hij wel nooit meer te boven komen... Maar nu de kwestie van een opvolger voor mij. Ik zei u al, dat er complicaties zijn. De baron voelt er namelijk weinig voor, mij te laten gaan. Hij ziet wel in, dat mijn tijd gekomen is, maar hij vreest, dat Aletta, zijn jongste dochter, zich tegen iedere kandidaat zal verzetten. Ik ben daar trouwens ook bang voor. Aletta wil met alle geweld zelf de leiding van de zaken op zich nemen.”

„Ik heb de freule gisteren op de markt in Steenhoven gezien,” sprak Hans. „Eerlijk gezegd, maakte ze een nogal wonderlijke indruk op mij.”

105