Dorp in de branding

weten, dat we niet over één nacht ijs gaan.’

De burgemeester glimlachte, maar Bauer glimlachte niet. Hij wilde wel eens horen waaruit die eisen bestonden. ^cDe logeerprijs moet zodanig zijn, dat niet Jan en alleman er zijn intrek kan nemen. Aan dames, die zonder gezelschap reizen, mag alleen worden verhuurd, wanneer er deugdelijke waarborgen van moraliteit kunnen worden gegeven. En dan het zeebad - daar moeten mannen en vrouwen nauwkeurig gescheiden worden gehouden.’

‘Zeebad? Gaan die lui in zee baden?’

‘Ja, dat doen de gasten van een badhotel doorgaans.’

Dat vond Jan het zotste van alles. Wat tot nu toe in Storm-oord alleen de jongens deden, dat zou voortaan door volwassen mensen worden beoefend. Mannen en vrouwen gescheiden... Ja, dat moest er nog bijkomen, dat die gemengd gingen baden! Waren dat alle eisen, die de burgemeester dacht te stellen?

‘Zo ongeveer wel. Maar er komt nog iets bij. Er zullen zoveel mogelijk inwoners van onze plaats te werk worden gesteld, eerst bij de bouw later in het bedrijf. Dat kan het begin van nieuwe welvaart voor de gemeente zijn. Iemand als jou moet dat toch wat zeggen, Bauer.’

Inderdaad zei het hem iets. Hij fronste het voorhoofd. Dit gaf de zaak een ander aspect, maar het verzoende hem er nog niet mee. Wie weet welk een verderfelijke invloed er van die vreemdelingen zou uitgaan. Genotzucht en weelde - iets anders zouden de mensen er niet van leren.

‘Het hotel komt er in ieder geval,’ zei de burgemeester tenslotte. ‘De raad is er voor en als jij het terrein niet geeft, zullen ze met een ander genoegen nemen. Marcussen heeft nog een aardige lap grond.’

Van dit ogenblik af begreep Bauer, dat hij moest toegeven. Ofschoon het hem weinig kon schelen, of Marcussen grote winsten maakte, voelde hij er niets voor, hem geld in de schoot te werpen, nu de zaak in beginsel verloren was.

Hij liep door, naar de zeekant. Overal hing de stilte, als een onzichtbaar web. De ruimte was diep en bewogen. Zou dit alles besmeurd en vernield worden? Kon een enkel gebouw, een handvol mensen, Gods majesteit aantasten? Maar eigenlijk was het niet dit, wat hem kwelde. Een tijdperk, bijna een stuk eeuwigheid, stond op het punt te sterven. Van het

89