Dorp in de branding

schenen: thuis was hun het nieuwe goed af genomen. Twee vielen er geheel uit, die was kortweg door hun ouders verboden, de cursus verder te volgen.

De genadeslag kwam na een maand of drie. Er werd ingebroken in de school, de kasten met materiaal werden geplunderd. Er bleef geen spijker, geen stukje leer over. De handmachines waren kort en klein geslagen.

De politie kwam in ’t geweer, maar gaf zich na twee dagen gewonnen. Bauer schold de burgemeester de huid vol, zonder ander resultaat dan dat de edelachtbare heer hem tenslotte verweet, dat hij, Bauer, door zijn merkwaardige experimenten onrust in het dorp verwekte.

Onrust - hij begreep het, dat wilden ze niet. Rust moest er zijn, ten koste van wat ook. Een dood, ellendig bestaan, dat was hun paradijs.

Er was geen verstandhouding mogelijk tussen hem en de rest. Hij had bruggen gebouwd, ze waren afgebroken. Vadsigheid, achterdocht en wangunst hadden hun vernietigend werk gedaan. Zijn geestdrift was er niet tegen bestand gebleken. Hij moest terug in zijn eenzaamheid.

Maar de eenzaamheid wilde hem niet meer opnemen. Hij kon niet terug in een wereld, die hij had verlaten. Het was hem onmogelijk de herinnering aan de gebeurtenissen van de laatste jaren af te schudden.

Wat moest hij doen, om zich van de chaos te bevrijden? Hij zag alleen duisternis, binnen en buiten de mensen.

Koos zei, dat hij te veel had gewild en te weinig. Men kon niet verwachten, dat de onmaatschappelijken plotseling in handelbare mensen veranderden. En evenmin, dat Stormoord een uitzondering zou gaan vormen in de algemene chaos, waaraan de wereld ten prooi was. Niet plaatselijk, misschien zelfs niet nationaal, maar de aarde omspannend was het euvel, waartegen hij te velde was getrokken.

Zij, de vrouw, die twee kleine kinderen te verzorgen had en weinig buiten de muren van haar huis kwam, zag verder dan hij. Maar nu zij hem de ogen opende, zag hij plotseling zeer diep. De kanker van het kwaad was niet te verhelpen. Het lijden was zo oud als de wereld. Geen nieuw inzicht was dit, maar het trof hem met nieuwe scherpte.

73