Dorp in de branding

steeds groeiend aantal mensen maatschappelijk overbodig of onvolwaardig geworden. Hij had het alles nagegaan en overdacht. De predikant, de burgemeester, zij konden zijn inzichten slechts bevestigen.

‘Je wilt het onmogelijke, Bauer,⁵ zei de burgemeester.

‘Maar het ligt toch ook op uw weg.. .⁵ ‘Wat kan de overheid hier doen?⁵

Veel, heel veel kon de overheid doen. Maar ze sliep, ze lanterfantte. Heel Holland was door dezelfde lamlendigheid gegrepen. Hoe zou men dan kunnen verwachten, dat de burgemeester van een klein dorp zich van die lamlendigheid bevrijdde? Vooral wanneer het iemand als Hillen betrof, een nul in ⁵t kwadraat. Ds. Schouten, ondanks zijn pessimistisch inzicht, voelde, dat men iets moest doen, al was het nog zo gebrekkig.

‘We kunnen dit als christenen niet verantwoorden.⁵ De predikant ging aan de slag. Hij bezocht achtereenvolgens alle gezinnen, die hij in aanmerking achtte te komen. Hij schilderde Bauer af als de waarlijk evangelische mens, die niet kon dulden, dat zijn medemensen leden.

‘Waarom geeft ie z⁵n geld dan niet weg?⁵ ‘Hij is bereid alles te geven, als het maar goed wordt aangewend.⁵

Er zweefde de dominee iets voor de geest. Toen hij meende, dat de akker voldoende was omgeploegd, stelde hij zich in verbinding met een kennis buiten Stormoord, een vervaardiger van schoenen. Bauer was aanwezig bij het onderhoud.

‘Kijk eens, Heemstra,⁵ zei de dominee. ‘Ik had zo gedacht: er wonen hier een drieduizend mensen. Verreweg de meeste daarvan dragen schoenen. We hebben hier één klein schoenenwinkeltje, dat wil dus zeggen, dat het merendeel van de schoenen, die men hier draagt, buiten Stormoord wordt gekocht. Het moet mogelijk zijn, hier een schoenfabriek op te richten, voor de behoeften van de inwoners. Blijkt het, dat we ook nog voor de gewone handel kunnen produceren, des te beter.⁵ ‘Verstaat hier iemand het vak?⁵

‘Ik geloof van niet. Je zou moeten beginnen met het organiseren van een cursus.⁵

Bauer vond het plan voortreffelijk. Hij was bereid alle kosten te dragen. Het zou voldoende zijn, zo dacht hij, de mensen, vooral de kinderen, die de school hadden verlaten, op te

71