Dorp in de branding

Men schudde en rukte aan hun orde, aan wat zij orde noemden. Hun voorzichtigheid, hun traagheid werden als gierige, gewetenloze behoudzucht gebrandmerkt.

Hij zag nog meer. De gerechtigheid, die smeekte om toegang tot de harten van dit samenraapsel en die werd verstoten, als een pestlijder.

Na lange uren kwam het voorstel, door vier van de vijf raadsleden ondertekend: uitstel van de behandeling der begroting, tot de ramingen drastisch waren verminderd.

De burgemeester en Van Bork, als bedremmelde schooljongens, vonden geen woord van protest. Gehoorzaam lieten ze zich terugsturen.

Allen keken naar Bauer. De blikken, hard als houwelen, baanden zich ruw een doortocht naar zijn innerlijk.

Hij stond op. Zijn ogen waren kleine, gloeiende pitten. Zijn stem trilde.

^cDe heren willen mij weg hebben. Goed, ik ga. Maar de rekening zal hun worden gepresenteerd, hoger dan die ze vandaag weigeren te betalen. De strijd begint pas!’

Hij schoof de papieren in zijn map en verdween in twee stappen. Zijn aanhang in de raad en op de tribune volgde. Even hing er een beklemmende stilte.

‘Ik verdaag de zitting,⁵ zei de burgemeester.

^cDe strijd begint pas!⁵

Het werd een gevleugeld woord, ieder voerde het in de mond. Merkwaardig, nu Bauer zijn wethouderszetel had afgestaan, steeg zijn populariteit. Zelfs mensen, die hem gisteren nog hadden gesmaad, noemden hem vandaag een figuur, een durver. Hij begreep opnieuw, dat hij verkeerd had gedaan met op het kussen te gaan zitten. Ze hadden het gewild, zijn mensen. Ze moesten leergeld betalen.

De campagne tegen hem was op slag verstomd. Niet alleen Bauer was immers in het geding, ook de rest van het dagelijks bestuur der gemeente. Het was zaak, alles zo gauw mogelijk te sussen, deze donkere bladzijde uit het geschiedboek van Stormoord te verwijderen. Toch geloofden weinigen, dat dit zou lukken. ‘De strijd begint pas!’ De dreigende figuur van Bauer bleef in het middelpunt der belangstelling staan. Men wachtte op zijn daden.

52