IN HET VERLORENE
In het verlorene zijt gij begrepen en nergens stuit mijn stem meer op een vorm, waarbinnen gij bestaan kunt, alle dingen zijn ademhalende uit eigen kracht.
Woorden vergaan en vogels waaien weg tegen de schemerkimmen des heelals, en zelfs herinneringen gaan te niet, wanneer dit elke morgen weer geschiedt.
7