Het feest van Hercules

uitwendig was geweest, was nu ook inwendig geworden, deed mijn leden tintelen en riep visioenen op van verblindende helderheid: gezichten, huizen, straten die zich tot in het oneindige voortzetten. Ik had gegeten, ik had met een boek op mijn bed gelegen. Ik wist dat het een prachtige dag was geweest en dat de hemel nu vol sterren stond, maar de gedachte naar buiten te gaan kwam niet bij mij op. Was er nog verschil tussen buiten en binnen? Bestonden er nog muren, afstanden? Waren er zelfs nog wel mensen? De wereld concentreerde zich hier, in deze kleine kamer, achter mijn ogen, die ik sluiten moest omdat ik er nog steeds meer bij wilde en ik al overvol was. Er werd een hand op mijn arm gelegd. Ik keek op. Er viel maanlicht door de open deuren, maar ik zag niemand. Toch was die hand er geweest. Ik liet me van mijn bed glijden en ging naar buiten, alsof ik een bevel gehoorzaamde. Ik moest aan het kindermeisje denken; misschien wilde ze mij weer meetronen. Maar ik herinnerde me dat ze al lang uit het dorp verdwenen was. Naast wie was het dan dat ik de straat door liep? Een vrouw, dat kon ik horen aan haar stem die een welluidende klank had. Alleen die klank drong tot mij door; de woorden gingen langs mij heen, maar werden niet vergeefs gezegd. Ze vormden een warme stroom tussen die stem en mij, een levende verbinding die mij weer die tintelende, elektriserende gewaarwording gaf die ik al eerder had gevoeld.

We liepen in de richting van La Lorraine. Waar zouden we anders heen zijn gegaan? In werkelijkheid liepen we niet, ik tenminste niet. Er was een kracht die mij naar zich toe trok, een magnetisch centrum. Mijn benen bewogen zich zonder enige inspanning. Ik zag de straat, de huizen, de duinen van altijd langs mij schuiven, ik ademde dezelfde nachtlucht in als allen die op dit ogenblik in dit dorp leefden. Ik kende dit alles zo door en door dat het weer vreemd werd, onbegrijpelijk, met een veel doordringender accent van nieuwheid dan ik ooit had ervaren. Uit het hotel De Oceaan kwam de gedempte klank van muziek en veel stemmen. Er werd blijkbaar

92