Het feest van Hercules

die wolkbank hebben verdreven. Het zou eindelijk weer volop zomer zijn. Het badgastenvolk had zijn regenjassen thuisgelaten en drentelde opgewekt in het laatste daglicht. Weer vroeg ik me af: Waarom zijn ze er? Waarom zijn wij er? Op dat ogenblik voelde ik vaag iets dat ik later diep heb ervaren: dat ik de mensen alleen kon liefhebben onder het gezichtspunt van hun vergankelijkheid.

Toen ik thuiskwam en mijn kamer opzocht, was de zon al lang onder, maar aan slapen dacht ik niet. Ik liet de gordijnen open en ging gekleed op mijn bed liggen, geestelijk volkomen helder, maar zonder dat er iets anders in mij omging dan een verwachting die mijn hoofd licht deed gloeien. Heel lang kan ik daar niet hebben gelegen. Ik hoorde nog voetstappen op straat en vrolijke stemmen toen ik opstond, mijn kleren rechttrok en de tuin in liep. De achterdeur werd zelden gebruikt en ik zou geen beweging in de roestige grendel hebben gekregen als ik, onzichtbaar achter de sering, hem niet diezelfde morgen, terwijl de hemel opklaarde, voorzichtig had afgekrabd en geolied. De deur ging zonder gerucht of hapering open en weer dicht. Op het onbebouwde stuk grond naast ons huis bleef ik even staan en haalde diep adem. De wind verkoelde mijn hoofd; het hield op met gloeien. Rustig stak ik het terrein over en ging de straat op. Er stond een schijf maan boven het dorp. Het was een heldere nacht, met hier en daar buiten en in serres mensen die nog wilden profiteren van de eindelijk teruggekeerde zomer. Ik hield geen rekening met de mogelijkheid dat iemand mij herkende. De vaste inwoners lagen in bed; voor de tijdelijke was ik een vreemde. Het duurde trouwens maar kort of ik zag geen mens meer. Beneden in het hotel De Oceaan brandde nog licht, het enige teken van leven in die buurt.

Behalve dan in La Lorraine. Ik ging langzamer lopen toen ik het huis naderde, ik keek een andere kant uit, naar het stuk duin tussen de zee en de straat. Mijn hart begon te bonzen. Ik hield mijn adem in, zoals mijn vader mij geleerd had op aangrijpende ogenblikken te

89