Het feest van Hercules

hand aan de deurknop. Hij luisterde of hij haar hoorde ademen, maar er kwam hem geen ander geluid tegemoet dan het gieren van de wind.

Met zijn hand tegen zijn borst, waar het hameren niet ophield, liep hij de kamer in, tot bij het bed. Thea lag er niet in, het was onbeslapen. Er ging Hoven een schrikwekkend licht op. Zijn dochter, geschokt door hetgeen de deurpost had onthuld, was het huis uit gevlucht, de nacht in, misschien regelrecht de kokende zee in. Hij deed nog een poging om de kamer te verlaten, maar zijn benen zakten onder hem weg en hij viel op het bed neer, bewusteloos, een door het lot gevelde man.

6

Over het gebouw Luxor daalde, nadat het feest van de Toneel- en Ontspanningsvereniging Hercules was uitgedoofd, een sfeer van werkzaamheid. Niet dat er een grondige opruiming en schoonmaak werd gehouden; daarvoor was het morgen nog vroeg genoeg. Maar Baalman stond erop dat de bepaalde stukken weer op hun plaats werden gezet en alle vuile serviesgoed in de spoelkeuken werd bijeengebracht. Ze waren met vijf mannen, het kon ten hoogste een kwestie van een half uur zijn, vooral met een baas als Baalman, die niet alleen orders gaf, maar ook zelf de handen uit de mouwen stak. De buffetbediende en de twee kelners volgden zijn aanwijzingen, de buffetchef Kuipers scheen wat trager van begrip. Het was een man van gedrongen postuur en met een filosofie die de tegenhanger vormde van Baalmans ambitieuze voortvarendheid. Kuipers had niets tegen werken, maar de boog moest niet al te strak gespannen worden, anders ging de aardigheid van het leven af. Aardig was bijvoorbeeld een glaasje op zijn tijd. Een man die maat wist te houden, kon zo’n glaasje best in zijn arbeidstijd genieten.

47