Het feest van Hercules

'Bladzij 73’ mompelde Hoven terwijl hij het blad uit de krantebak opviste. Hij had er verstandig aan gedaan het nummer van de pagina in zijn hoofd te prenten, anders had hij nu, in de kille kamer, misschien lang moeten zoeken. Binnen enkele ogenblikken zonk hij met het op de juiste plaats opgeslagen blad in zijn stoel en las de advertentie nog eens door. Het zou er dan toch van moeten komen. Hij had lang geaarzeld, zijn geloof in de weldadige natuur en zijn diepe wantrouwen tegenover dergelijke wetenschappelijk getinte aanprijzingen niet willen loslaten. Maar nu de natuur het er op toelegde zijn dochter nog iets van haar minimale lengte te ontroven, was aarzelen misplaatst. Hij dacht terug aan het moment waarop Thea haar kamerdeur had dichtgegooid en hij, kapot van de verschrikkelijke constatering, door zijn vrouw was meegetrokken. Waarschijnlijk lag Thea nu wanhopig op haar bed, zonder de slaap te kunnen vatten. Hij moest naar haar toe. Zelfs als ze geen geloof in het wondermiddel mocht hebben, kon ze toch altijd een bemoedigend woord gebruiken. Hij formuleerde in gedachten wat hij tegen haar zeggen zou. 'Niet zo somber, kind, er zijn nog mogelijkheden . .

Hij stond op, een man zonder das, in hemdsmouwen, een tijdschrift in de hand, omgeven door een nachtelijke kamer waarin alles zijn plaats had. Hij wilde het blad meenemen, maar bedacht zich, bang dat Thea zijn enthousiasme niet voetstoots zou delen, en liet het tijdschrift weer in de krantebak glijden. Niet met een voor de hele wereld bestemde advertentie, maar alleen met een persoonlijk woord moest hij haar uit haar wanhoop heffen. Hij deed het licht uit en liep de gang in. Nu trof hem iets dat hij zoeven niet had opgemerkt: dat er een zwakke bundel licht in de gang viel. Dat licht moest van buiten komen, van een straatlantaarn, de lantaarn voor Thea’s raam. Hij liep haastig door en zag dat de deur van zijn dochters kamer openstond. Dat was ongewoon. Zijn hart, zijn kwetsbaar hart, begon te bonzen. Bij de open deur bleef hij staan, de

46