verkroppen dat zij was losgerukt uit een dansroes die, hoe hevig ook, nog niet het hoogtepunt scheen te hebben bereikt.
Moeder en dochter wilden hun man en vader helpen bij het uitstappen. Hij liet het niet toe, begon plotseling weer volop te leven en zei terwijl hij het tuinpad naar hun voordeur opliep: 'Een mooi huis.’ Schijnbaar een vreemde opmerking, op dit uur, bij deze onvriendelijke weersgesteldheid, na alles wat er in het feestgebouw gebeurd was. Maar de dames Hoven wisten dat dit huis een van zijn troetelobjecten was, niet minder dan het hart in zijn boezem. 'Sunny Home’ had er een jaar of tien geleden, bij de aankoop van het huis, op een half afgeschilferd bordje aan de voorgevel gestaan. Te gewoon, vond Hoven, de naam moest anders luiden, te meer omdat het bordje toch overgeschilderd moest worden. Sindsdien stond cr 'Sandy Hook’.
De vrouwen waren blij dat zijn zwijgzaamheid was geweken. Als hij sprak, wisten ze tenminste wat ze aan hem hadden. Hij opende de huisdeur en zei: 'Een geslaagde avond, vinden jullie ook niet?’ De vrouwen, rillend over al hun leden, stapten de vestibule in en bevestigden dat het een geslaagde avond was geweest. Boven liep Thea meteen door naar haar slaapkamer en wenste haar ouders welterusten. 'Nog even, kind’ zei Hoven. Het ganglicht was slecht, een bijna uitgebrande lamp. Hovens gezicht had een lijkkleur, zijn oogkassen leken leeg. Iemand die er zo uitziet, al is het maar tengevolge van een slechte verlichting, spreek je niet tegen. Hij wees naar de post van haar kamerdeur. Er woei koude lucht door en Thea rilde weer, maar ze onderwierp zich. Ze knipte het licht in haar kamer aan, schopte haar schoenen uit en plaatste zich tegen de stijl met de kleine, maar veelzeggende streepjes. 'Hoofd omhoog’ zei hij, ofschoon het niet nodig was, want ze kende de ceremoniële houding. Zijn ogen waren weer zichtbaar, heel duidelijk zelfs. Ze drukten ontsteltenis uit. 'Rechtop!’ zei hij, en ze spande iedere vezel van haar korte lichaam. Ze kreeg het bar koud, ze begon hem in
43