Het feest van Hercules

verkeerde nog in een pril stadium en opende niet alleen voor Henk Swart lokkende vooruitzichten. De lichtvoetigheid of het streven daarnaar verdreef de dagelijkse tobberijen en gaf dorpse middenstanders iets bezields. Vriendschapsbanden die slijtplekken hadden vertoond, schenen door geen breuk meer bedreigd en in enkele gevallen zelfs rijp voor die versteviging die de gedachte aan liefde doet opkomen. Indien deze psychische processen niet spontaan optraden, was er altijd nog Baalmans drankvoorraad om de ontwikkeling op gang te brengen.

Hoven, die zich sinds jaren verbeeldde dat de kleinste druppel alcohol een gevaar voor zijn hart vormde, bleef toch niet nuchter. Hij deed de eerste twee dansen met zijn dochter en merkte dat zij als danspartner nauwelijks te kort schoot. Hij had dit al bij vroegere gelegenheden geconstateerd, maar moest het hier en nu bevestigd zien. Het maakte hem zo gelukkig dat hij geen gezicht in de zaal meer kon waarnemen zonder een gevoel van welwillendheid dat hij meteen beantwoord wist. Hij liet het, ook al met het oog op zijn hart, voorlopig bij deze twee dansen om zich tot het middelpunt van een geanimeerde vriendenkring te maken.

Baalman danste ook, voor zover het bedrijf dit toeliet. Hij had sinds een jaar geen vrouw in zijn armen gehouden, wat voor een man die het goed met zichzelf meende geen kleinigheid was. Hij had het uitgehouden door terug te denken aan de gevluchte echtgenote en vooruit te kijken naar de dag waarop zijn zaak op poten zou staan. Woede en eerzucht hadden een mengsel opgeleverd dat sterker was dan de aanvechtingen van het vlees. De woede was gezakt, de eerzucht kon op een resultaat bogen en nu mocht hij zich weer wat speling gunnen.

Thea Hoven bleek niet alleen haar vader als danspartner te voldoen. Ze dwarrelde onvermoeibaar rond, zo opgewekt als iemand maar zijn kan die vast van plan is zich het leven niet te laten vergallen omdat hij een centimeter of wat te kort komt. Haar geval wekte

18