Het feest van Hercules

levenden. Met de sterren moest het net zo gesteld zijn: de uitgedoofde overtroffen in menigte miljoenen malen de vurige. Had de astronomie zich daar ooit mee beziggehouden of lag ook hier een terrein dat wachtte op ontginning door hem, Gerrit de Vries?

Hij naderde de plek waarheen hij op weg was. Het daglicht was inmiddels zo helder geworden dat hij een flink stuk hei kon zien, in dikke, witte wol verpakte struiken. Hij merkte hoe het licht toenam, het leek van hem uit te gaan, een doorschijnende wolk. Een mens op de grens van een wereld, van verschillende werelden, naamloze grootheden. Waar die grens precies lag, wist hij niet, alleen dat er ergens een kuil was, een afgrond. Voetje voor voetje schoof hij verder, zijn handen voor zijn borst, alsof hij daardoor zijn val kon tegenhouden. Bewoog de aarde onder hem? De aarde bewoog niet, alleen hij, Gerrit de Vries, bewoog, zonder zijn knieën te buigen, als een blinde grijsaard in een onbekende omgeving. Maar hij was niet blind, integendeel, nog nooit waren zijn oegn zo scherp geweest. Toch had hij niet de gewaarwording dat hij keek, maar dat hij werd aangekeken, tot in het diepste van zijn ogen, van zijn lichaam. Er werd een röntgenfoto van hem gemaakt. Door wie, waarmee, waartoe?

Nauwelijks meer ademend, tegelijkertijd trillend en verstijfd, bleef hij staan. Hij was er. Dat wil zeggen, hij was nergens meer. Er was niets dan een gat, een zwarte opening, boven hem, rondom hem, vóór zijn voeten. Hij drukte zijn handen vaster tegen zijn borst. Hij wilde niets meer zien, niets meer weten. Maar zijn ogen gingen omlaag en daar zag hij wat hij de vorige avond had gezien, alleen in omgekeerde richting. In het gat onder hem schoten sterren naar beneden, ze stroomden weg alsof een formidabele kracht hen naar zich toe trok. Ze ontstonden of verzamelden zich ter hoogte van zijn lichaam uit het niets, en begonnen dan hun bliksemsnelle reis naar een onderwereld, een onderaardse hemel. 'Belazer jezelf niet’ mompelde hij, maar het was niet meer dan een zinloze, automati

139