jeugdigheid zoals hij, in dergelijke gevallen gauw tot enthousiasme geneigd, het formuleerde. Er was ook de geur van het bontjasje, maar dit trok zij uit nog voor Hoven aan het eind van zijn referaat was gekomen. Op de lege stoel aan haar andere zijde verspreidde het voortaan zijn weelderigheid. In plaats daarvan werd hij onthaald op een zwarte blouse van zodanige stof dat er iets van haar huid doorheen schemerde. Iedere vrouw was voor Henk de eerste, een zienswijze die borg stond voor gevoelens van verrukte spanning. Iedere vrouw was in zekere zin ook de laatste, maar dit deed hem de momenten tussen dit eerste en dit laatste niet versmaden.
Er werd toneel gespeeld door een aantal forensende dorpelingen en hun echtgenoten en kinderen. Aan Hoven, die alle repetities had bijgewoond, gaf ieder woord, ieder gebaar het gevoel van een persoonlijke triomf. Bovendien vervulde zijn dochter Thea, 18 jaar oud en 1.53 m lang, haar rol uitstekend. Zijn vrouw naast hem, van normale lengte en met moederlijke gevoelens, deelde zijn trots. Ze kreeg het er warm van en trok ook haar jasje uit, een wollen. Haar huid scheen niet door haar blouse.
Niemand werd in Hercules teleurgesteld, zeker niet Baalman die de club nooit eerder in actie had gezien. Het hier gedemonstreerde culturele peil gaf zijn optimistische berekeningen een extra steun. Een goedverdienende middenklasse, een zomerseizoen met duizenden aanlopers - er was bij de belachelijk lage investering amper sprake van risico. Failliet gaan kon voordelig zijn, ook voor een ander dan de direct betrokkene. Hij kon zijn aandacht wel iets meer aan het spel wijden, want hij was een toneelliefhebber.
De in Henk Swart aanwezige toneelliefde werd nog steeds gedwarsboomd door zijn liefde voor het genus vrouw. Gedwarsboomd was in dit geval eigenlijk misplaatst. Hij was hier niet gekomen om toneel te zien, maar om een avond te doden. Nu dit laatste mogelijk scheen, kon Hercules met zijn aanhang naar de bliksem lopen. Hij graaide in zijn zakken, maar roken was hier niet
9