De Vliegende Hollander

der eenzaamheid den geur .der laatste sferen verspreidt en waar het woordenlooze lied van de vervulling eenmaal wordt gezongen? Wie is wanhopig in den nacht gesprongen, waaruit hem eens Gods hand naar boven stiet? Zie achter ons de wereld: in het diep der eeuwen is een mensch teruggevallen; terwijl hij neerviel, zag ik nog zijn smalle gelaat, dat om het opperst leven riep.

Gelukkig hij, die alles heeft verzaakt, die niet in menschelijke pijn verdorde, maar brandde tot hij zuiver was geworden gelijk het vuur, dat hem had aangeraakt.

Wat wilt gij meer? Wat is uw hart gelegen aan de verzadiging van een geslacht, dat, op vergankelijk geluk bedacht, voortdurend voor het oordeel heeft gezwegen? Wij zijn de springvloed, die de kust rammeit van Gods verborgen rijk; wij zijn de knotsen, die ranselen tot vuur de stomme rotsen van Gods meedoogenlooze eeuwigheid! Verraadt mij niet! Gij hebt mij trouw gezworen! Wat ben ik zonder u? Wat zijt gij zonder mij? Wij moeten samen aan den dood voorbij, om het verterend lied te kunnen hooren!”

Hun oogen waren donker nog van bloed,

zij gromden als geroste leeuwen,

een brand bleef woekeren in hun gemoed,

80