De Vliegende Hollander

staan driftig te gebaren op den wal.

De vrijheid bloeit. Negotie moet regeeren, zij is de meesteres van het heelal; zij stuwt de schepen naar het kille Noorden, naar West en Zuid, al waar de wind hen draagt, zij vallen binnen, puilend tot de boorden, met alles wat de macht van Holland schraagt. De hooge heeren schrijden langs de wegen, met kant en laken kostelijk bekleed, zij zijn de incarnatie van den zegen, waaronder Holland voor de vrijheid streed.

Zij zijn bezadigd, nuchtere fantasten, die oogsten kalm het mateloos gewin, het stapelt zich in kluizen en in kasten, rijst met hun woningen den hemel in.

Hun hand gebiedt: de schepen, sterke paarden, gaan steigerend en schuimbekkend vooruit, boren hun kop den wind in, heel de aarde ligt open voor hun felle drift naar buit; een drift, die zich door niemand laat belagen: zij heulde met den vijand van haar grond, zij heeft een hooger vrijheid reeds zien dagen: negotie overheerscht het wereldrond.

Zij proeft de geuren van de verste streken en rent de zeeën op, naar den Levant, de Oosterling ziet haar de hand uitsteken, maar niet het zwaard, dat in de scheede brandt. De vrijheid bloeit. Dit is de stad der steden,

38