De Vliegende Hollander

boven de oostelijke kim geplant.

Begon het leven weer? Was alle kwaad verpuurd tot licht en hij als kind herschapen? Slechts de van God vervulde kon ontslapen tot zulk een smetteloozen dageraad.

Met dichte oogen proefde hij den wind, als rijpe wijn doorstroomde zij zijn leden. Dan strompelde hij weg en zat beneden, in zijn kajuit, een man die zich bezint, maar vindt geen weg van gisteren tot heden, te vreemd is alles wat hem overkwam, hij moet de handen saamgeknepen houden, om zich niet weg te storten in het gouden gewaaier van de hooge levensvlam.

Het ging voorbij, ook dit. De boot lei aan in de verborgen luwte van een haven, die lag in bleeke eenzaamheid begraven, geen schip voer er meer binnen of vandaan. Tusschen de kadesteenen was het gras venijnig sprietend opgeschoten, wat oude huizen stonden met gesloten, donkere blinden, en daarnevens was een hoog gebouw, het raadhuis of de waag der kooplui uit verleden groote dagen, de vensterruiten waren zwart beslagen, maar langs den gevel vloeide zon omlaag, zoo jong en eeuwig, dat de tijd vervagen

140