Kaas- en broodspel

Verloren slag: een bandelooze horde,

die naar de schim van eigen wanhoop slaat;

terwijl de dag tot schemering verdorde,

stegen de wallen op voor hun gelaat

naar broeische duisternis, waaruit een dreigen

hen vormloos en vernietigend besprong;

het dauwde reeds; de maan begon te stijgen,

een lichte ziel, die in den hemel drong;

tot zij zich schreeuwend van hun angst ontdeden:

alom de dood, het donker dreigement;

terug, voorgoed terug naar een verleden,

dat de nabijheid van den dood ontkent;

wild wierpen zij het wapentuig terzijde

en over lijken struikelden zij heen;

er klonk nog kreunen, en de paarden schreiden

hun doodsnood uit; zij lieten hen alleen,

verloren in het maneklare duister,

dat alles overspon met zilverrag;

de stilte viel, het eeuwige gefluister;

en op de muren wapperde de vlag.

Mok 4