Kaas- en broodspel

Orkaan van klanken: reutelen en gillen,

der paarden dof gesteiger en gestamp,

getroffenen, die plots in doodskou rillen

en wentelen zich in een laatste kramp;

de legers dringen op, door harnaskieren

stooten de zwaarden naar het warme bloed

of maaien dwars door blinkende vizieren;

over de wallen schuimt de hooge vloed

van de rebellen, die in zwarte golven

uitstroomen tusschen knecht- en ridderschap

en naar de paarden springen gelijk wolven,

de ruiters af doen storten, in een rap

gebaren, in een bliksemend ontmoeten

van weer en tegenweer, want dit moment

moet duizend jaren van ellende boeten,

en in het bloed slechts wordt de wraak herkend;

verscheurde lijven, die de aarde drenken,

het klokt: een mensch keert tot zijn oorsprong weer,

wat hij zijn medemenschen niet wou schenken,

moet hij in bloed betalen aan den Heer.

48