Kaas- en broodspel

De zwarte monsters met de blinde oogen,

een kudde door het wijde land verspreid,

verstard, door duisternis noch wind bewogen,

maar immer dreigend, tot den sprong bereid,

zoo de kasteelen; in de blinde kassen

verborgen, loert de donkere pupil

der vuurmonden, waarin de drift kan wassen

en gloeiend worden, naar des meesters wil;

zij zijn het machtswoord, dat hij doet ontbranden,

de stormf anaal, die door de nachten seint

en vlammen teekent aan de hemelwanden,

wanneer de vijand voor de poort verschijnt;

zij zijn de boden, die zijn rijk verkonden,

hun blik werpt schaduw op het aangezicht

der armen, doet het speeksel in hun monden

verdrogen, laadt een nameloos gewicht

op hun bedrijven; in de late uren

sterft hun gebaren tot een moe grimas,

gebogen staan zij voor zich uit te turen,

een schuldelooze, die zijn vonnis las.

13