Gedenk de mens

Het werd volbracht

Het dient gezegd zoals het is geweest: mensen die met radeloze keel de dood inhaalden.

In zwarte hokken stond hun angst opeengedrongen, sloeg alarm en stierf.

De wolken dreven voort, de wind luisterde enkel naar zijn eigen stem.

Waar in de wereld was een boomtak die om hen huiverde?

Rivieren stroomden met blinkende leden door landen waar de akkerman in licht te baden ging.

Het vee bewoog de kop met steeds dezelfde maalbeweging die zijn trage drift in stand moest houden.

De vogels hingen wiegelend de kracht der aarde te begluren of roeiden door het water van de lucht.

In steden keken huizen met harde ogen voor zich uit, hoog over alles wat zijn vorm te redden poogde voor het sluipende gevaar der stilte.

Geen wreker stortte uit het blauw

de tijd in. Het was morgen, het werd nacht.

Het was begonnen en het werd volbracht.

27