Gedenk de mens
Ogen ontbonden...
Ogen ontbonden, met geen naam terug te vormen tot bezielde stof en toch in lange nachten, als het lijf door ledigheid omademd wordt, nog nagefluisterd langs een hemel waaraan de laatste ster is opgebrand.
En in de morgen, als de dorre mond zich moeizaam losmaakt uit zijn kramp, staan alle vensters harder dan voorheen bespannen met afwezigheid en tilt het hoofd boven de rand van het weerbarstig licht stenen, ternauwernood te dragen, angsten, bevroren tot gevoelloosheid.
24
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.