Vuurmerken

ZO STERFT EEN KIND

Ik heb dat licht maar eens gezien: een koele straat vol sneeuwend vuur; daklijnen die in menselijke angst tegen mijn ogen trilden; een hemel die mijn lichaam binnendrong, dat nergens meer een schaduw vond om in te schuilen.

Het licht werd bloed. Ik riep de zee, de avond en de dood. Er kwam geen stem, alleen het armgebaar van de verlatenheid rondom mijn leden.

Zo sterft een kind. Zo komt een mens ter wereld,

zonder een moeder die haar pijn inhoudt

om hem te redden,

zonder tranen die zijn blinde ogen

doen huiveren;

niets dan een mond waarvan de angst geen echo vindt.

75