BLOEDVLEKKEN
Bloedvlekken in het wit van mijn geheugen dat tussen slaap en leven wordt ontbloot.
Er moet een wond geweest zijn waaruit eens die pijn is weggedruppeld en in mijn wezen blijven staan.
Met bleke ogen ziet het bloed mij aan, terwijl ik opstijg door de schemerlagen.
Nog éen moment kan ik de schrik ontgaan. Dan, door de grondmist heen van het ontwaken, voel ik de bliksem in mijn leven slaan.
Een dode hand reikt mij haar leegte aan.
De horizon begint zich breed te maken.
10