BRANDPUNTEN
Middag die tot gouden as verpulvert.
Najaar met een late smaak van zon.
Tussen huis en hemel gaat de adem der vermoeidheid langzaam op en neer.
In de blauwe lichtbaan van de straat schalt een vogelzwerm van kinderstemmen. Ik hoor het aan. Mijn ogen worden brandpunten van verwondering.
46