Bij brood alleen

EERTIJDS

Eertijds—de mens stond in zijn volmaaktheid

tegen de einder, gestalte

waarin wind tot adem was verinnigd,

licht een spanning van haren tot hielen

gaande hield, zichtbaar maakte

in zijn bewegen, woorden opriep

uit stilte, de aarde zelf

tot klinken bracht, instrument dat aan

de mens gehoor gaf, zijn inwendige muziek

tot aan de sterren opjoeg, zijn nachten

uitbouwde tot zeeën zonder oevers.

Eertijds—een jongen liep met ogen vol ontluikende verbazing door een hemel die rustte op de aarde, eeuwig lentepunt in de vluchtende tijd.

8