De spoorwegstaking

en achter elke dag de nieuwe dag der wereld hoorde ademhalen, kon arbeid overnemen, waarop eens de hand van een verrader had gerust. Vandaar dat plotseling het spoorwegvolk tezamendromde als een leeuwenkudde, die onraad speurt;

gelijk een bijlslag kliefde hun besluit de atmosfeer: wij trekken onze hand terug van al wat, door een slinks bedrijf, nu nog gelost wordt aan de waterkant.

een stilte sneeuwde neer, toen dat besluit gevallen was, en in die stilte stond het proletariaat gelijk een woud te horen naar het groeien van zijn kracht; reeds voelden zij hun meesterschap opstijgen in hun armen, reeds begon de aarde te krimpen onder hun blik.

Maar als een onweerswolk broeide de toorn der spoorwegkoningen en amper had de eerste werker bij het woord van solidariteit zijn daad gevoegd, die dromen opriep van een heilsgetij, of reeds trof hem de bliksem uit die wolk en rukte hem los van de levensgrond, waarin zijn kracht geworteld had gestaan.

10