Jeugdherinneringen

VAN TWEE DADEN, DIE EENDER LEEKEN, MAAR HET TOCH NIET WAREN

IOEDER ging, toen we kinderen waren, 'vaak naar soirée, doordat ze behalve l^bij hare familie en kennissen ook nog [dikwijls met vader werd uitgenoodigd |op familiefeesten bij zijn patiënten. Het was toen gewoonte, dat op die partijen tombola’s (zonder nieten) werden gehouden. De prijzen, die Moeder successievelijk ten deel vielen, schonk ze ons kinderen om beurten weg. Zoo had ik, toen ik ongeveer zes jaar oud was, een dame van lila glas met eau-de-Colognc gevuld gekregen. Ik vond die pop prachtig! Ik geloof eigenlijk, dat ze heel leelijk was, volgens hare proportiën. Om de flcsch gc-makkclijk te kunnen vullen, moest de hals een zekere wijdte hebben, en daar de inhoud op een kwart liter berekend was, waren hals en taille ongeveer van één middellijn, en zoo verhielden zich alle lichaamsdcclen onderling. Ik bezag de pop echter met het oog der liefde. ik had ze van Ma gekregen. Door de felle zon beschenen, tegen het lamplicht gehouden, of in de schaduw geplaatst, riep ze telkens weer andere mooie kleureffecten te voorschijn, waardoor mijn dame heel wat verschillende costuums bezat. Ik had zulke poppen wel meer gezien en wanneer ze niet geheel gevuld waren — hadden ze volgens mij — een ledig hoofd, een naakten hals, bloote schouders enz. enz., ik wilde daarom onder geen voorwaarde de flcsch aanbreken. Ik werd er om gehoond, belachelijk gemaakt

Jeugdherinneringen 5