Jeugdherinneringen

EEN WANHOPIGE NACHT

Esschenboom, hoe zag die er uit? Dwarslaantje, welke laan doorsneed het? Derde grootc laan. Van welken kant geteld? Vragen, die als kleuren in een kalcidoskoop door mijn verhit brein warrelden.

Thuis maar dadelijk mijn verklarend woordenboek opslaan. Koenen, den definiticgever bij uitnemendheid. Wat had hij mij al niet vaak bij mijn taalwerk terzijde gestaan!

Pag. 196 daar stond het:

Esch (loofboomcn) m. — esschen.

Hadden ze het dan allemaal op mij gemunt?

Heel uitvoerige verklaringen bij sommige woorden, bij mijn esch. . een tergend niets!

Zoo jong en nu reeds slachtoffer van mijne onvolledige opvoeding . neen eigen schuld, en die foltert het meest! Moeder had wel hcelc vrije middagen aan wandelingen met ons besteed, had daarbij al haar plantenkennis ten beste gegeven, maar ik levenslustig, dartel kind, had gestoeid met de andere zusjes, gesprongen, genoten zonder cenige kennis in me op te nemen. Ik had de natuur op mijn manier liefgehad, (als onbewust gevolg daarvan was ik een flink blozend meisje van dertien jaren). Maar mijn bewuste straf: hem verliezen voor eeuwig!!

Ik zou het hem schrijven, bekennen, het moet, het mocht zijn liefde niet dooden.

Beste Kees,

Lieve Kees, ik ken geen esch, beste Kees

Wie Kees, wat Kees, welke Kees, waar woonde Kees?

Ik kon het met de hand op het hart verklaren, ik had hem vanavond toevallig voor het eerst gesproken, op dat zalige plekje in het Vondelpark!

(Zalige plekje, mij niet bekend, dat het juist was