Jeugdherinneringen

VRIJDAG

We moesten een poos heel rustig blijven zitten, ter bevordering van de digestie en hij hield ons daarbij bezig door het vertellen van door anderen en door hemzelf gefantaseerde verhaaltjes, vertellingen uit de Mythologie, het vragen naar onze opgedane kennis, waarbij wc het allemaal even prettig vonden op gegeven momenten uit te blinken en vaders goedkeuring te ontvangen, we vonden hem zoo knap, hij wist nu letterlijk alles!.... Daarna ging vader zijn avondvisites maken en nam moeder een gedeelte van het Vrijdagavondprogramma over. In haar grooten stoel gezeten, aan weêrszijden geflankeerd door een kind en twee op voetenbankjes aan haar schoot, begon ze met haar heldere, toch vriendelijke stem ons de wekclijkschc aflevering van het toen verschijnende tijdschrift ,,Lc Muscc du jeune agc” voor te lezen, zoo noodig te vertalen en de illustraties te verklaren. Ze wist alles zoo begrijpelijk te maken, dat de kleintjes, die nog hcclemaal geen Fransch hadden geleerd, hecle verhaaltjes uit het hoofd konden opzeggen. Ze goot het ons in. In de oogenblikken van mijn hoogste geluk kwam soms plotseling de smartvolle gedachte bij me op, dat Ma en Pa cens moesten sterven, dan drong ik in mijn angst tegen Moeder op, om haar als het ware het heengaan te beletten. Moeder begreep niet... en haar streng ,,ga recht op zitten” bracht me als een koude douche weer tot gezond denkleven terug. Van Ma was het lieve zoo lief en het harde zoo hard voor mij. Terwijl Moeder ons bezig hield, werden door het dienstmeisje op tafel, waar den gebeden avond een wit tafelkleed bleef liggen, de verschillende fruitsoorten op kristallen bakjes, ja eigenlijk gezegd ,,tcn toon gespreid” voor ons kinderen, daar we er nog maar weinig van mochten hebben en mijn vreugde over den aanblik er van maakte het „gezien is zoo goed als gehad” tot waarheid.