Jeugdherinneringen

46

pak, maar ik overschreeuwde haar dadelijk, omdat ik in een pak niet mee kon doen. ,,En wat geef jij ?” vroegen ze haast uit één mond. ,,0, ik zal wel zien, Ma gaat het wel voor me koopen.” Ik had den anderen natuurlijk al het mogelijkc. behalve een doos papier aangeraden en stelde me volkomen gerust, ik zou Moeders bevel opvolgen en de juffrouw en alle kinderen zouden bevredigd worden; ze zou van allemaal evenveel houden.

We brachten gezellige vrije halve uren door. We bedachten de grappigste versjes en waren onder de les allen even braaf; ik was voor mijn doen zeldzaam volgzaam.

Mijn gewone onrustigheid werd afgeleid door het denken op dat ééne punt, de juffrouw niet alleen wat behoeven te geven. Ik was in tegenstelling met anders, twee dagen na Moeders opdracht een waar vroolijk Fransje. Dientengevolge zei ze tot Vader, dat ze nu vertrouwen had, dat ik naar mate ik ouder werd, al meer en meer zou gaan inzien, dat men onder zekere omstandigheden zwichten moest en. . . dat men respect voor een anders meening dient te hebben; daarom besloot ze met Vader tot het volgende: ze kwam den dag voor strooiavond met uitgestoken hand naar me toe en zei: zoo, nu ben ik tevreden geweest, je hebt je goed gedragen, daardoor ben ik er zeker van, dat je me begrepen hebt, je behoeft de juffrouw morgen het cadeautje niet te geven, ik heb het al naar Annie (een nichtje van me) naar Antwerpen gezonden.

Ik ontstelde hevig, nu wist ik er heelemaal niet meer uit te komen.

Door zooveel adeldom des harten tegenover mijn gedrag, zag ik bovendien opeens in, dat ik gemeen gedaan had, ik had Ma bedrogen.

Dezen keer durfde ik zelfs mijn streek haar niet te bekennen. Als een opgejaagd dier naar zijn hol,