Jeugdherinneringen

MIJN EERSTE LIEFDE

„Lieve beste Napoleon",

,,Ik dacht je was wel oliedom”,

„Maar ik zag, dat is ja buiten kijf",

„Je hebt toch ook wel moed in het lijf”. „Daarom kan ik van je houwen”

„Misschien? ? ? ? ? wel later met je trouwen”.

(Sinds dien tijd heb ik, nadat mijn trouwste vriendin me had verraden en men om mijn gedicht gelachen had, mijn lier aan de wilgen gehangen, en plaats ik mijn ontboezemingen alleen nog op St. Nicolaaspakjes voor vriendjes en vriendinnetjes.)

Dat misschien ? ? ? ? ? trouwen was pure voorzichtigheid, ik hield nu wel instinctmatig zinnelijk van hem, maar of hij de juiste vader zou zijn voor het gezin, dat ik als moeder hoopte te besturen, daarvan had ik nog geen volkomen zekerheid. Ik geloofde het, hoopte het, maar moest dat nu eerst nog ernstig waarnemen. Toch zou ik hem alles hebben willen geven! Wanneer u nu weet, dat ik als kind bij trouwen uitsluitend dacht aan een gezin vormen, zonder eenig vermoeden, dat daar een sexueele factor bij moest in het spel zijn, dan zult u wel eens zijn, dat juist onze verhouding nu gevaarlijk begon te worden. Familiczin is een trek, die als raseigenschap sterk in me ontwikkeld is, moeder, vader en kinderen, eikaars lief en leed dcclende, voor elkaar zorgende, daarop was als kind mijn geheele streven gebaseerd. Lecrcn, om mijn kinderen later te kunnen helpen, zooals Moeder het mij deed, koken, ’t huishouden leeren, om later alles voor man en kinderen te kunnen doen, het was het eenig doel, dat ik beoogde en reeds als heel klein meisje antwoordde ik op de vraag: „wat wil je worden?” „Moeder”.

Na deze catastrophe was het zinnelijk gevoel, dat bij elk gezond normaal kind in meerdere of min-