Jeugdherinneringen

jJC/RK was ongeveer 9 jaar oud, toen wij ~ op een middag op school een aardrijkskundige les uit het pas uitgekomen leer-ooekje „Driemaal den aardbol om”, van Bruins behandelden. Onze onderwijzeres nad haren plicht verzuimd, ze had de les niet voorbereid en kwam daardoor in groote moeilijkheid. Lastig streng als ze was tegenover anderen, verdroeg ze echter de gevolgen van haar verzuim niet moreel goed, waarvoor ze van het hoofd een gevoelige berisping kreeg, die ik als dupe haarzelf heb mogen toedienen. Of en hoeverre hier paedago-gisch juist is ingegrepen, wil ik in het midden laten, maar dat het plan, waarvan het hoofd uitging, zijn doel niet miste, is zeker.

Een van mijn klasgenooten las voor: „IJmuidcn (Semaphoor).” Ik vroeg onmiddcllijk wat dat be-teekende, waarop de juffrouw aarzelend antwoordde: „Semaphoor, Semaphoor, ja. . . . e. . . . dat is een leesteeken.”

„Leesteeken! /eesteeken!? in IJmuiden een /ees-teeken? wat gek!”, riep ik spontaan uit.

Geprikkeld, nu ze zich plotseling op een domheid zag betrapt, zei de onderwijzeres tot het meisje dat de lijst hield: „Schrijf voor meisje ,,A” maar cens honderd strafregels op voor haar onhebbelijk schreeuwen.”

„En toch is het gek!” riep ik uit.

„Schrijf haar er nog honderd bij.”

„IJmuiden, /eesteeken,” pruttelde ik nog.