Jeugdherinneringen

HEIMWEE

om me door een glas wijn te willen opwekken. Na twee dagen was mijn toestand van dien aard, dat ondanks het tegenstribbelen van Nicht, Neef den dokter raadpleegde en op dien advies, Moeder kennis gaf van hetgeen er gaande was. Ik braakte steeds en was geheel schor geworden. Daarop volgde per ommegaande een brief, die ongeveer inhield, dat mijn broer, die tien jaar ouder is en toen reeds student was, ons den eerstvolgenden Zondag zou bezoeken en dat Moeder twee dagen later een dagje bij de lieve familie kwam doorbrengen, hetgeen ze, naar ze beweerde, zich toch reeds had voorgenomen vóór dat ze wist dat we zulke flauwe kinderen waren. Een flinke aansporing om tot Zondag rustig te blijven en me als een verstandig meisje van tien jaar te gedragen, waarmede de brief eindigde, had wel oogenblikkelijk een kalmeerenden invloed, maar kort daarna werd ik weer zoo bedroefd, dat het gewoon niet meer houdbaar was en ik den volgenden morgen vroeg met een veekooper, handelsvriend van Neef, die een partij vee naar Amsterdam te vervoeren had, per beestenboot mééging. Moeder werd bijtijds per telegram van ons vertrek in kennis gesteld. Bij aankomst werden we van de boot gehaald door een kindermeisje, dat reeds sedert mijne geboorte voor mij zorgde en van wie ik veel hield. Toch was ik zeer teleurgesteld Moeder niet zelf te zien, nog meer teleurgesteld werd ik, toen het meisje me tegen hare gewoonte heel streng ontving en tot me zei, dat ze de boodschap van Ma had medegekregen, dat Ma niet zelf gekomen was, omdat ze ons niet zien wilde, dat ik bij mijne thuiskomst dadelijk naar bed moest gaan en daar den geheelen volgenden dag ook nog inblijven moest. Later begreep ik, dat vader dit voorschrift had gegeven uit een medisch oogpunt. De dokter uit Hoorn had hem