Jeugdherinneringen

HEIMWEE    15

nou morgen een malsch biefstukkie van”, beloofde neef.

Ontdaan, misselijk, ja geheel verslagen was ik, toen men mij naar de logeerkamer bracht om den koffer uit te pakken. Daarna mochten wc nog wat op het land spelen, dat achter het huis gelegen was, om vervolgens de avondboterham te eten. Ook in de logeerkamer was de bloedlucht doorgedrongen, ja door het geheelc huis beving me de walging er van.... ik durfde niet huilen, ik mocht nooit huilen van Ma, Ma hield niet van laffe kinderen .... ik zal flink zijn, en kort daarop kwam er even een lichtstraal in mijn gemoed, toen op het land bij het ondergaan van de zon, in de kalme omgeving, de frissche zeelucht me tegen-stroomde. Een allerliefst lammetje sprong op me toe, het vlijde zijn kopje tegen me aan. Ik nam het tusschcn mijn handen en streelde het diertje als een kindje. „Leuk beestje hé”, vroeg ncefs oudste zoon, die hem in de zaak hielp en me kwam verwelkomen, ,,ecn leuk beestje hoor! Als je nu morgen vroeg uit de veeren bent, maar dan moet je om zes uur opstaan, mag jij het zien slachten, kijk, daar achter is de slachtplaats.” Vast omklemde ik het lammetje... dat lam-metje... dat lam-metje slach ... (ik mocht niet huilen van Ma, ik durfde niet huilen... van...) „O, neef, ik da, dank u vriéndelijk”, bracht ik er bevend van smart en ingehouden toorn uit, ik ben altijd zóó moe, ziet u, als ik zoo vroeg opsta, dank u, heusch heel vriendelijk, wel een ander keertje, neef. . . ” (Maar God is goed, peinsde ik dadelijk daarna; hij weet dat het lammetje geslacht wordt, wat God doet, dat is welgedaan. . maar ik behoefde het toch niet te zien, slachten van God. . . .)

Nicht had de avondtafel ruim voorzien met aardbeien, pain de luxe, eieren, gebakjes. Wat een