Een bonte vlucht

De zwarte en witte wegen die lagen stil gespreid, de witte wolken zegen om haar, die, als gewijd,

daar zongen door den avond daar zongen door den nacht; de waden hen omvamend doften hen henen, zacht.

De avond was gerezen, de dag zacht uitgegaan, de maan en sterren rezen aan hooge, stille baan.