Maria's bruidszang

gemaakt zijn makkers uitloech en niet als zij het werk om korter dag, om loon meer, nederlei.

— Hoe dachten zij met liefde aan ’t gewin aan tijd: de een wou visschen, de ander met zijn meid, één drinken en dobblen in de kroeg, die lezen! de ander knutselwerken of op vergaadring wezen: dees wilde met zijn kinderen wat stoeien en gene weer zijn stukje tuin doen bloeien ; aan geld, aan brood, hadden zij allen tekort!

Een drooge zonnezomer had alles weggedord en ’t leven dubbel moeilijk, dubbel duur gemaakt, en samen waren ze tot éen besluit geraakt den strijd met sterke meesters te beginnen tezaam hun willen door samenstrijd te winnen.

De lucht was donker, zwarte wolken gingen langs zilvren plekken licht, de naakte takken vingen zilvren lichtglimpjes op naakte nattigheid; de musschen waren grauw, en rauw gekrijt van kraaien krauwde soms even, plotseling, omhoog als ’n donkere wiek het zilvren licht langs vloog.

Zij wachtten Dirk.

Aan de deuren in ’t kwartier stonden de vrouwen wachtend, enkel, en bijeen. Getier