De lamp van den meester

״Wat moet je worden Sijtje?"

,,Ik moet zoo gauw mogelijk in een dienstje."

Hij probeerde nog contact met de ouders te krijgen maar er was geen redden aan״

Zij werd een puike dienstbode. En wat stak daar voor kwaad in? En welke haan kraaide ernaar, wie bekommerde zich erom, dat er ergens een dienstbode bestond, die met den aanleg van een professor rond-liep? De menschen, die haar gehuurd hadden, waren verbaasd over haar keurige boodschappenlijstjes en prezen zich gelukkig om de feillooze manier, waarop zij volgens ^,t recept wist te werken, zonder zich ooit te laten verschrikken door de grammencijfers, die der gemiddelde keuken-prinses het koude zweet plegen te doen uitbreken.

Maar toen Sijtje ouder geworden was, en wat meer in de wereld had rondgekeken; toen zij gezien had hoe hare ״jongejuffrouwen*״, — die het niet konden! — de talen maar voor *t leeren hadden en voor moeilijke sommen gezet werden, waar zij om glimlachte en naar verlangde; hoe zij naar de piano gedreven moesten worden en door haar, in haar eenvoud, nog geholpen aan hun opstel, en hoe zij toch in de best betaalde en meest geëerde beroepen een plaats vonden, — toen wist zij wel wat voor onrecht haar geschied was. Toen dacht zij nog weleens terug aan den vragenden en medelijdenden blik van den meester; haar oogen wa-ren geopend, zij was onder haar jeugdsuggestie van-daan, zooals wij allen ten slotte, — *t mag dan wat korter of wat langer duren, — onder onze jeugdsug-gesties vandaan komen. Zij wist dat zij voor haar heele leven te kort was gedaan.

En toen zij eindelijk, met haar metselaartje getrouwd, in haar eigen woning zat, met de baby op schoot, toen lag er een verheerlijkte glimlach over haar jong gelaat,

77