De lamp van den meester

netjes gewasschen en op tijd als ieder ander kind, op school te kunnen komen?

En als dan op een onheilsvollen morgen de lei of het schrift van zoo’n jongen, — die anders zulk een aandoénlijk getuigenis van diep-ernstig pogen kunnen zijn, — een stuntelig, onverschillig gekrabbel doen zien, dat den meester het bloed naar het hoofd jaagt, — wat weet hij van de oorzaken?

Heeft daar misschien ziekte, of heeft misdaad, of heeft honger de hand in de letters gehad? O, als een alwetende engel zulk een menschelijk document zou zien, dan zou hij daar zeker wel de beverige halen op onderkennen, die de ondervoeding, de scheeve strepen die de nicotine getrokken had, de fouten en vlekken van den alcohol, de onbeheerschtheden die erfelijkheid en gebrek aan slaap en orde erin hadden gebracht en zijn tranen zouden vallen op hetzelfde schrift, dat den meester slechts reden tot boosheid gaf...

Neen, het ging niet zoo goed met Jaap ... De mees-ter kwam bezorgd, héél bezorgd soms thuis. Je hoorde 't al aan de manier waarop hij den sleutel in 't slot stak, hoe z^״n stemming was. Dan kwam hij ook met langzame, sleepende stappen de trap op...

,,Is er iets”, zei z'n vrouw. ״Met Seegers soms ... ?״

״ ... Ik weet het niet.. .״ zei de meester. ״Ik weet niet wat ik ervan denken moet..."

Je voelt hoe zoon jongen je ontglipt... Je kunt hem niet meer houden, niet meer grijpen... Het gaat je zooals ^,t den zwemmer met den drenkeling gaat... En als het oogenblik nog niet daar is voor de reddende hand om toe te tasten, dan ben je toch maar machte-loos...

En op een Maandagmorgen. De Maandagmorgens zijn altijd fataal in een ontredderd bestaan. Zij zijn een kruispunt. Welken weg wil je uit? Den goeden,

43