Een bewogen vrijdag op de Breestraat

״Ontsluiting is er.... maar wat helpt het....?”

En de chirurgijn is alweer klaar, hij gaat weg. ״Over 'n paar uurtjes, dan kom ik nog wel eens terug. Misschien is er dan verandering....”

״Zou het nog lang duren, dokter?” vraagt de moeder bescheiden, terwijl zij samen door den winkel gaan.

״Lang.... wat weet men daarvan? Mis-schien vanavond, misschien morgen....” Costa Gomez kijkt bezorgd, want hij weet het, voor zichzelf: het mag niet lang meer duren, de vrouw is uitgeput. Het is of de moeder het aan zijn oogen ziet. ״En wat denkt u d’rvan, dokter, ze zal toch niet, Godbewaar....” Zij barst in tranen uit.

Tranen maken Costa Gomez altijd krie-gel.

״Ja, hoort u 's eventjes, ik zit er ook niet in. Waarom moet men dadelijk het erg-

47