In de Gouden Klok

HOOFDSTUK IV.

Waarom het zoo moeilijk was. Licht en donker in Santje's leven. Verdwaald, en hoe 'n omnibus redding bracht.

Maar het is nu wel gemakkelijk om te zeggen, dat je je best wilt doen, maar o zoo moeilijk, het ook te doen! Want je kunt wel goed beginnen, maar 'n jaar duurt zoo lang, en iedere dag brengt je er weer af, en zelfs als je het 's morgens je nog zoo goed voorneemt, ben je het over een uur soms al vergeten.

Voor Santje vooral was het moeilijk, want ze had met een verschrikkelijke fout te kampen. Niet voor niets had ze op haar verjaardag aldoor zoo hardnekkig haar bood-schap in zichzelve herhaald: Santje was vergeetachtig, en dat gebrek had haar al menige onaangename opmerking, menigen snauw en grauw bezorgd.

O, het was zoo moeilijk, om met een lange lijst van boodschappen in je hoofd, den tocht te ondernemen van soms 'n half uur lang, en dan, als je in den winkel ge-komen was, alles nog prompt te kunnen opzeggen niet alleen, maar ook nog zien dat je werkelijk met datgene thuiskwam, wat bedoeld was.

En opschrijven? Daar was de juffrouw niet voor. ״Jullie kunt die paar boodschappen best onthouden," zei ze. Ze was streng voor zichzelf, en ook streng voor een ander.

En dan begon Santje op weg, door de ondervinding