In de Gouden Klok

MARIX ZORGT VOOR HET AMUSEMENT.    35

Wat kan het toch zijn, dacht Santje- En daar kwam Marix aan, met een ding, geheimzinnig onder een doek. Hij schoof den doek 'n eindje weg. 't Leek wel een sigarenkistje!

״Groote voorstelling,” zei Marix, ״van de Camera Ob sc u ra! Voor 't eerst vertoond in deze plaats! Ge-maakt door den beroemden werktuigkundige Marix! Gaat dat zien, gaat dat zien, burgers en buitenlui!”

״^,n Sigarenkistje!” zei Santje.

״^,n Chambre obscure,” zei Vader, ״'n Donkere kamer, 't Mooiste en eenvoudigste ding dat er ooit is uitgevonden om de werking van 't licht te laten zien. Aardig dat ze dat op die H.B.S. van jou leeren.” Vader had het altijd over ״die H.B.S. van jou”. Hij vertrouwde het zaakje niet heelemaal. Hij wist niet of ze den jongens daar wel ״het intrinsieke” van de zaak leerden.

Santje echter had voor alles wat met de H.B.S. in ver-band stond, een onbeperkten eerbied. ״O, is het van de H.B.S.," zei zij.

״Hij heeft er den heelen avond aan zitten werken,” zei Moeder, ״in de keuken."

Zij gingen naar de gang, die altijd openstond, omdat de klanten door de gang in 't voorkamertje moesten komen, waar Vader zijn werkplaats had.

״Santje mag het eerst," zei Marix. Ze kreeg het kistje in de hand. ״Kijk maar op dat stukje matglas.”

Het was verbazend. De huizen aan den overkant ston-den erop, ^,n aardig rijtje, klein, maar ze waren het, kleurig en wel.

״D'r beweegt wat!” riep Santje, ״^,n Hondje!" Inderdaad, ze keken in de straat, en daar liep een hondje. Het hond-je liep heel vlug over het matglas heen, en was ver-dwenen,

״Kun je hem niet vasthouden?" vroeg Nannie.