Jacob Hiegentlich

SONNET

Gij zaagt hem met zijn vrienden zich vermaken, hoe bruine Tadzio op ranke benen snel, zich repte in ⁹t opwindend tennisspel opdat de racket toch terecht mocht raken*

Hij miste nooit den kleinen, wilden bah Wie dorst zijn bateloze schoonheid laken ?

O sierlijk spel, dat niet lang duren zal, hoe wankel is de staat van aardse zaken*

Want wie daar in den avond voor zich heen stil zat te staren op ⁹t hoog terras, zag hoe ⁹n moedeloze knaap alleen, vooroverneigend in de branding was*

Als blind liep Tadzio van ⁹t lege strand diep in der golven gruwelijken brand*