Jacob Hiegentlich

aardige persoonlijke indrukken en herinneringen, die het beeld oproepen van Hiegentlich, zoals hij zich toonde in de omgang met zijn vrienden*

Toen men na de oorlog hulde wilde bewijzen aan de kunstenaars die door de bezetter in de dood waren gedreven of hun leven hadden geofferd bij het illegale verzet, gaf Amsterdam het voorbeeld met de expositie ,Het vrije boek in onvrije tijd’* Aldaar werd Hiegentlich — evenals op de tentoonstellingen te Hilversum, Utrecht en Groningen — herdacht naast figuren als Lex Althoff, Johan Brouwer, Jan Campert, Menno ter Braak, Arondeus*

Het leven van deze en talrijke andere jonge kunstenaars is door de oorlog wreed geëindigd* Nu hun bestaan aldus werd afgesloten, is het onze taak, het werk dat zij hebben nagelaten, te toetsen op zijn inhoud en betekenis* In de voorgaande bladzijden heb ik getracht, dit voor Hiegentlich te doen* Moge de bloemlezing uit zijn geschriften hier weer nieuwe belangstelling voor wekken!

Al mag hij geen ,grote figuur’ zijn, het is naar ik hoop toch gebleken, dat zijn werk representatief is voor de jaren, die aan de Tweede Wereldoorlog voorafgingen, toen het noodlot reeds onafwendbaar nadersloop, dat de vrijheid van ons land zou vernietigen en daarmee indirect ook het leven en de schrijversloopbaan van Jacob Hiegentlich*

Zijn literaire aspiraties waren bij zijn dood slechts ten dele verwezenlijkt, zijn talenten nog niet tot hun volle wasdom gerijpt* De bloemlezing toont ook, dat de waarde van zijn werk aan sterke wisseling onderhevig is* En toch, ook op grond van hetgeen wij thans van hem bezitten, meen ik, dat hij een plaats verdient in de geschiedenis van onze moderne letter