Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

rond in Greekstreet. Soho ziet er nu heel anders uit dan overdag. Ik heb wel eens gehoord, dat je in deze buurt 's avonds altijd middenop straat moet lopen. Doe je dat niet, dan heb je kans, dat je onverhoeds ergens naar binnen wordt getrokken. Wat er dan verder met je gebeurt, lees je wel in de ochtendkrant.

״The Dive" is onder een restaurant in een kelder. Als ik binnenkom, valt de zure stank op me. Het is nog vroeg. Maar de kleine ruimte zit al vol met volk. Allemaal wrakhout.

De band van Freddy Marshall speelt iets, dat op jazz lijkt. De jongens spelen goed, maar ze maken muziek op een rare manier. Ze spelen in een erg langzaam tempo en toch heb je het gevoel, dat het heel wilde muziek is.

Ik kijk de muzikanten eens aan.

Oh, lala, ik weet het al. Ze staren naar een punt boven de hoofden van de dansende mensen. Ik ken die blik.

Marijuana!

Ik kan de zure stank, die in de tent hangt, nu ook thuisbrengen. Het is de rook van de gifsigaretten.

Ik laat me hangen als in dit hol Marijuana niet gewoon over de toonbank wordt verkocht.

Er schijnt trouwens nog meer over de toonbank te koop te zijn en misschien ook wel te huur.

Ik begin met een glas bier.

Tegen elf uur komt Angelo binnen. Hij geeft Freddy Marshall een brief. Ik ken die envelop.

Daarna kijkt hij rond. Aan mijn tafeltje is een plaats leeg.

83