Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

״Het is haar doel om je zo kwaad te maken, dat ze weer een nieuwe reden heeft om je bij Patchecki te bekladden. Ze haat je. Ze wil je kwijt."

״Als ze me kwijt wil, zal ze me moeten vermoorden", zegt Molly. ״Laat ze het maar proberen! Daar ben ik zelf bij. Ten slotte mag ik haar uit pure zelfverdediging koud maken, waar of niet?"

״Ja", zeg ik, ״maar beloof me nou, dat je je beheerst."

Ik krijg gelijk, Grilly merkt, dat ze op deze manier Molly toch niet kwaad krijgt. Gaandeweg houdt ze dus op met die reisbeschrijving van mijn één meter vijfentachtig.

״Zie je wel", zeg ik tegen Molly, ״ze heeft haar lesje geleerd. Voortaan laat ze je wel met rust. Jij bent de slimste en dat weet ze."

״Ik mag lijden, dat je gelijk hebt. Maar ik geloof er niets van." Grilly voert iets in haar schild, houdt Molly vol. Maar wat?

Een week later is Grilly een gouden ring kwijt met een kanjer van een diamant erin.

״Mijn solitair!" huilt ze door het hele huis.

Zo schijnt zo'n knaap van een diamant te heten.

״Misschien heb je hem verloren", zegt Patchecki, die zich niet erg opwindt.

״Ik kan hem niet verloren hebben. Gisteravond had ik mijn solitair nog om mijn vinger. Ik ben de deur niet uitgeweest."

Totsy, die erbij staat, zegt:

״Misschien hebt U de ring op de trap verloren. Ik

71