Ik lijk op 't lijk (roman, onder pseudoniem Richard Perridon)

in de gaten, dat ik niet Don ben, maar een ander; ik kreeg de indruk, dat ze me probeerde aan de tand te voelen. A propos, wanneer komt Molly hier!"

„Verlang je naar haar!"

„Nou ja, verlangen en verlangen zijn twee."

„Hoe vind je Grilly eigenlijk!"

„Het is, dat het Uw bloedeigen dochter is, baas.... maar als ik je niet affronteer wil ik je wel zeggen, dat ze myn type niet is. Ik houd meer van het mollige werk. Maar een lief kind is het, dat is waar, en hersentjes, nou... .!"

Patchecki heeft binnenpretjes. Die voelt zich gevleid. Grilly zijn dochter! Nou, dan weet ik niet meer wat vaderliefde is.

Het personeel eet in de keuken, die zo groot is, dat je er beter met een paar rolschaatsen terecht kunt. Sammy is de kok. Dat hebben ze zo geregeld om meteen de dader te weten als er iemand vergiftigd wordt. Verder zijn er drie dienstdames, die de vloer aanvegen met een batisten blouse aan en een hoedje op. Zij zijn de grootste vuilbekken, die ik als zeeman ooit ben tegengekomen en dat wil een kleinigheid zeggen. Iedereen noemt ze Totsy, Topsy en Trotty. De drie T's.

Dan is er nog een chauffeur, die naar je kijkt als je „Nickey" roept, maar als je zijn ware naam wil weten, zal je in het Politieblad moeten kijken. Hij loert naar de ijskast met de kennersblik van een brandkasten-kraker.

Ze spreken allemaal Engels, waarin ik als zeeman ook aardig thuis ben, dus daar zal ik mijn tong wel

28