Een klein mannetje met een klein potloodje (40 jaar VARA)

Middelerwijl veroverde de radio het Betondorp, op mij en nog een paar treuzelaars na.

Om niet voor oer-conservatief te worden aangekeken, moest ik ten slotte toch aan zo'n draadloos apparaat geloven. Mijn toestel was eigenlijk niet meer dan een ebonieten plaat. Van achteren zaten gesoldeerde draden, van voren zaten een paar knoppen, en drie honingraatspoelen, een vaste en twee bewegende. Ik bouwde het ding in tussen de boeken, móói stond dat. Boven op de plank stond de luidspreker, een gelakt vraagteken, dat met zijn open muil de kamer inkeek.

In die tijd zei iedereen nog: 'de draadloze'. Maar een draden dat er aan te pas kwamen. Je struikelde er voortdurend over. Draden van de accu naar de ontvanger; een radio die op wisselstroom liep bestond in de hele wereld niet. Draden van het toestel naar de luidspreker; van ingebouwde speakers had nog nooit iemand gehoord. Een draad die naar de waterleiding liep. Draden van de gelijkrichter naar het stroom-contact. Draden van de gelijkrichter naar de accu. Draden, draden, draden. En o ja, dan was er natuurlijk ook nog de draad van de antenne, want zonder die draad geen draadloze.

Het maken van die antenne was iets als het beklimmen van de Himalaya.

Op een zondagmorgen kwamen drie technische buren bij mij de situatie bestuderen.

Eerst werd serieus overwogen de schoorsteen van de kleuterschool te bestijgen. Maar dat zou niet zo eenvoudig zijn. Mijn antenne moest precies 30 meter lang worden. Waarom 30 en niet 31 of 29? Weet ik het! De geleerden kwamen tot de slotsom, dat er van de schoorsteen naar mijn veranda veel te veel 'loos' in mijn draadgeval zou komen.

Wij bekeken nog een miljoen andere mogelijkheden. Ten slotte kwamen we eendrachtig tot besluit, dat een overspanning het beste was. Van mijn dakgoot dwars over de tuinen naar de dakgoot van de buren achteruit. Kon de buurman de andere helft van die antennedraad gebruiken.

Wij voerden diepzinnige gesprekken over de kwaliteit bronsdraad, die mijn vierpits-ontvangertje nodig had. Over de isolatoren. De invoer, de uitvoer, de afvoer, de doorvoer. En over nog een hoop dure geleerdheden.

De zondag daarop werd de antenne gespannen! Het halve Beton-

19