Een klein mannetje met een klein potloodje (40 jaar VARA)

'Opstaan, de haan heeft al gekraaid.'

De haan, die Bettina 's morgens hoort kraaien is de haan van de vara. Die haan heeft dertig jaar geleden eens een keertje écht gekraaid. (Ik zelf heb indertijd in het hoofdbestuur voorgesteld met zijn gekraai de dag te openen en ik dacht toen nauwelijks aan rode symboliek.) Het beest is beslist reeds lang ter ziele. Hanen hebben een lage gemiddelde levensduur. Misschien hebben ze hem inderdaad de nek omgedraaid en in de soep gestopt. Maar die éne keer, die keer, dat hij echt kraaide, toen hebben zij zijn geluid op een bandje opgenomen. Nu kraait die var a-haan voor eeuwig en voor altijd, althans zo lang het bandje het uithoudt, en zolang de verenigingsraad van de vara het gedoogt.

Van deze ingewikkelde dingen heeft de kleine Bettina geen begrip. Ze scharrelt in de vroegte door het huis. Met haar kleine handjes frunnikt ze aan het radiotoestel. Ze draait aan de knoppen. Kuukkelekuuu!

En zij in vliegende galop naar de slaapkamer van paps en mams.

'Opstaan, de haan heeft gekraaid.'

Ik stel me voor: vandaag of morgen gaat ze op een echte boerderij logeren. In de vroege ochtend kraait een haan op het erf. Een vleselijke, een levende haan.

Dan denkt ze: Dat beest heeft zeker een transistor ingeslikt.

Dat is óók een van de tekenen der revolutie van onze tijd.

Carlotta, mijn jongste kleindochter, is nu anderhalf. Ze gaat 's avonds pas slapen als ze 'Baaj Beer' heeft gezien, Maar die peuter moet ook 's middags naar bed. Hoe breng je zo'n kind aan 't verstand, dat Barend de Beer alleen 's avonds komt ?

Ze mag met haar vader en moeder mee in de vakantie. Naar de Italiaanse Rivièra.

Vliegen!

Het zal haar luchtdoop zijn. Niks bijzonders. Duizenden kinderen van die leeftijd, en nog jonger, vliegen bij dag, nacht en ontij door het luchtruim.

Onlangs stond ik op het vliegveld in Londen. Een moeder was druk in de weer met een hulpeloze baby. Er stond een stewardess bij. Ze deden hoegenaamd geen moeite om hun gesprek te verheimelijken. Wat ze elkaar vertelden was trouwens niets bijzonders.

De stewardess zou het kind overnemen en gedurende de reis ver-